واکسیناسیون مرغ بومی
واکسیناسیون مرغ‌ها یکی از مهم‌ترین اقدامات در حفظ سلامت و افزایش تولید در صنعت پرورش طیور است. این فرآیند به منظور پیشگیری از بیماری‌های واگیردار و کاهش خسارات اقتصادی ناشی از آن‌ها انجام می‌شود.
هدف از واکسیناسیون مرغ‌ها
از دلایل اصلی برای انجام واکسیناسیون میتوان به پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های واگیردار مانند نیوکاسل، برونشیت عفونی، مارک، آنفلوآنزا، بیماری نیوکاسل و برفک (پریوپتوز) ، کاهش مرگ‌ومیر و خسارات اقتصادی، افزایش ایمنی جمعی (ایمنی گروهی) در جمعیت طیور و بهبود عمکلرد تولیدی اشاره کرد.
زمان‌بندی واکسیناسیون
معمولاً واکسیناسیون در سنین مشخص انجام می‌شود که بسته به نوع واکسن و بیماری مورد نظر متفاوت است. برای مثال، واکسن نیوکاسل اغلب در سن 7 تا 14 روزگی داده می‌شود، اما برخی واکسن‌ها ممکن است نیاز به تکرار داشته باشند.
واکسن‌های زودهنگام باید قبل از مواجهه با عوامل بیماری‌زا تزریق شوند
روش های واکسیناسیون مرغ بومی
روش های واکسناسیون مرغ شامل خوراکی، تزریق، اسپری، قطره چشم و تلقیح در بال می‌باشد.
واکسن‌های مختلفی برای مرغ های بومی وجود دارد . هر کدام از واکسن ها به منظور پیشگیری از بیماری خاصی تولید شده اند. انتخاب نوع واکسن بستگی به نوع بیماری‌ها و شرایط محیطی مرغداری دارد. در زیر به برخی از انواع واکسن‌های مرغ بومی اشاره می‌کنیم.
نکات مهم در اجرای واکسیناسیون
از نکات مهم در اجرای واکسیناسیون مرغ میتوان به رعایت شرایط نگهداری و تاریخ انقضا واکسن‌ها، ضدعفونی تجهیزات قبل و بعد از استفاده، رعایت فاصله زمانی مناسب بین دوزهای مختلف (در صورت نیاز به چند نوبت) و ثبت دقیق تاریخ و نوع واکسن‌های زده شده برای پیگیری سلامت جمعیت طیور اشاره کرد.
اهمیت برنامه‌ریزی منظم
برنامه‌ریزی منظم بر اساس تقویم دامپزشکی منطقه و توصیه‌های کارشناسان پرورش طیور ضروری است تا ایمنی جمعی حفظ شود.
